W czwartek 21 maja sędzia Sądu Okręgowego Gary Feinerman wydał orzeczenie w sprawie sporu wszczętego przeciwko Nintendo w związku z wadą dryfowania Joy-Con na ich konsolach. Chociaż sądy uznają, że problem istnieje, sędzia orzekł, że należy go rozstrzygnąć w drodze arbitrażu, a nie w postępowaniu sądowym.

Krótko mówiąc, dryf Joy-Con jest powszechnym problemem, w którym kontroler po zatrzymaniu wprowadzania danych nadal rejestruje dane wejściowe. W rezultacie gracze prawdopodobnie umrą lub, w najpoważniejszych przypadkach, nie będą mogli korzystać z kontrolerów dostarczonych z konsolami. Ze swojej strony Nintendo naprawia teraz cały uszkodzony sprzęt za darmo, ale dla konsumentów kupowanie wadliwego produktu jest nie do przyjęcia.

Część orzeczenia sędziego podjęta przez Życie Nintendo, przedstawia swój werdykt, przekazując sprawę do arbitrażu Amerykańskiego Stowarzyszenia Arbitrażowego.

„Vergara słusznie zauważa, że ​​nie można wymagać od strony rozstrzygnięcia sporu, którego nie zgodziła się poddać pod arbitraż. Zasada ta nie nakłada jednak obowiązku, aby to sąd, a nie arbiter, decydował, czy jego roszczenia powinny zostać poddane arbitrażowi. Zawierając umowę o arbitraż zawierającą Regulamin AAA, strony przekazały arbitrowi kwestię, czy roszczenia Vergary wymagają rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu.

Analizując słowo sałatka, sędzia orzekł, że Vergara się na to zgodziła Warunki świadczenia usług Nintendo musi przestrzegać zawartych w nim postanowień. Jedno z tych postanowień, w szczególności sekcja 13, stanowi, że wszystkie spory lub roszczenia określane łącznie jako „Roszczenie” muszą być rozstrzygane w drodze arbitrażu prowadzonego przez Amerykańskie Stowarzyszenie Arbitrażowe zgodnie z jego wytycznymi dotyczącymi ochrony konsumentów. Vergara lub ktokolwiek inny, poprzez bezpośrednią lub dorozumianą zgodę, zrzeka się prawa do rozstrzygnięcia sporu, chyba że arbitraż postanowi inaczej.

(B) Wszelkie sprawy, których nie jesteśmy w stanie rozwiązać, oraz wszelkie spory lub roszczenia wynikające z lub związane z niniejszymi Warunkami lub korzystaniem przez Ciebie z Usług (każde z nich zwane „Roszczeniem”), z wyjątkiem spraw opisanych w sekcji 13(d) ) poniżej, zostaną ostatecznie rozstrzygnięte w drodze wiążącego arbitrażu prowadzonego przez Amerykańskie Stowarzyszenie Arbitrażowe zgodnie z postanowieniami Regulaminu Arbitrażu Handlowego oraz dodatkowymi procedurami dotyczącymi sporów konsumenckich Amerykańskiego Stowarzyszenia Arbitrażowego („AAA”), z wyłączeniem jakichkolwiek zasad lub procedur regulujących lub zezwalających na pozwy zbiorowe. Arbiter, a nie jakikolwiek sąd lub agencja federalna, stanowa lub lokalna, będzie miał wyłączne uprawnienia do rozstrzygania wszelkich Roszczeń. Arbiter będzie uprawniony do przyznania dowolnego zadośćuczynienia dostępnego w sądzie na mocy prawa lub na zasadzie słuszności. Orzeczenie arbitra będzie wiążące dla stron i może zostać zapisane jako orzeczenie w dowolnym właściwym sądzie. Strony rozumieją, że w przypadku braku tego obowiązkowego postanowienia mogą mieć prawo do wniesienia pozwu do sądu i rozprawy z ławą przysięgłych. Rozumieją ponadto, że w niektórych przypadkach koszty arbitrażu mogą przewyższać koszty postępowania sądowego, a prawo do ujawnienia informacji może być bardziej ograniczone w arbitrażu niż w sądzie. JAKIEKOLWIEK TAKI ARBITRAŻ BĘDZIE PROWADZONY PRZEZ STRONY WYŁĄCZNIE W ICH INDYWIDUALNYCH MOŻLIWOŚCIACH, A NIE W RAMACH POZWU ZBIOROWEGO LUB INNEGO POZWU REPREZENTACYJNEGO, A STRONY ZRZEKAJĄ SIĘ PRAWA DO WNIOSKU POZWU ZBIOROWEGO LUB ZWRÓTENIA SIĘ O ZADOWOLENIE NA PODSTAWIE ZBIOROWEJ. Jeżeli jakikolwiek sąd lub arbiter ustali, że odstąpienie od pozwu zbiorowego określone w poprzednim zdaniu jest nieważne lub niewykonalne z jakiegokolwiek powodu lub że arbitraż może być kontynuowany na zasadzie zbiorowej, wówczas postanowienie dotyczące arbitrażu określone w niniejszym artykule 13 zostanie uznane za nieważne i nieważne w całości i uznaje się, że strony nie wyraziły zgody na rozstrzyganie Roszczeń w drodze arbitrażu.

Może się to wydawać raczej niesprawiedliwe, ale jeśli nie zgadzasz się z klauzulą ​​arbitrażową, musisz powiadomić Nintendo w ciągu 30 dni, w przeciwnym razie dorozumiana zgoda będzie egzekwowana zgodnie z prawem amerykańskim. Postanowienie (e) formalnie wyjaśnia szczegóły, ale jego brak polega na tym, że przepis 13 jest nieważny i w przypadku wysłania powiadomienia można przystąpić do postępowania sądowego, a nie do arbitrażu.

(e) 30-dniowe prawo do rezygnacji. Masz prawo zrezygnować z postanowień niniejszego punktu 13, wysyłając pisemne powiadomienie o swojej decyzji na następujący adres: Nintendo of America Inc., Do wiadomości: CS Admin, 4600 150th Ave NE, Redmond, WA 98052 w ciągu 30 dni od rozpoczęcia korzystania z Usług. Jeśli wyślesz to powiadomienie, sekcja 13 nie będzie miała zastosowania do żadnej ze stron. Jeśli nie wyślesz tego powiadomienia, zgadzasz się na przestrzeganie postanowień punktu 13.

Jeśli brzmi to raczej niesprawiedliwie, po części tak jest. W zdrowym systemie prawnym byłoby niemożliwe lub szczegółowe, w jakim stopniu można by uchylić prawa danego kraju za pomocą niezależnej umowy. Pod pewnymi względami nie można stosować podpisanej lub dorozumianej umowy w celu obejścia prawa. Zobacz na przykład prostytucję, ale w dziedzinie rozrywki i dóbr konsumpcyjnych prawo na to pozwala.

Można i należy argumentować za unieważnieniem tego wyjątku. Zgodnie z zasadą praworządności, która stanowi, że nie ma wyjątków od litery prawa, nawet w przypadku organów egzekwujących prawo, wyjątki te nie istniałyby. Chociaż jest to znacznie bardziej skomplikowana kwestia, którą jako naród należy omówić. Niestety, chociaż rozwiązałoby to wiele problemów, jakie mają ze społeczeństwem zarówno lewica, jak i prawica, dyskusja ta prawdopodobnie nie nastąpi w najbliższym czasie.

Ponieważ Vergara nie przesłała powiadomienia o unieważnieniu postanowienia 13, dorozumiana zgoda została wdrożona po 30 dniach od zakupu. Choć jest to niesprawiedliwe, prawo jest uniwersalne w zastosowaniu, jeśli chodzi o stwierdzenie nieważności wymówki „Nie przeczytałem warunków Regulaminu”.

W 2013 roku Dmitrij Agarkow wygrał 700,000 30 dolarów w procesie przeciwko Tinkoff Credit Systems po tym, jak naruszyła ona warunki zmodyfikowanej umowy, którą im wysłał, a firma nie zawetowała w ciągu XNUMX dni, jak podaje The Moscow Times. Jego warunki były raczej absurdalne. W przypadku niektórych zakupów wystawca karty kredytowej miał obowiązek zwrócić mu 30% zwrotu pieniędzy. Poza tym terminem miałby oprocentowanie 0% i nie byłoby żadnych prowizji ani opłat. Gdyby Tinkoff podjął próbę przedwczesnego rozwiązania umowy, kosztowałoby ich to sześć milionów rubli.

Choć trudno jest wyśledzić te historie, nie tylko jemu się to udało. Czekamy tylko, aż ktoś zrobi to w sferze gier wideo.