[Ujawnienie: Dostarczono kopię recenzyjną treści tego artykułu]

Oryginał Life is Strange z pewnością zaskoczyło kilka osób, kiedy ukazało się w 2015 roku, oferując mieszankę unikalnej mechaniki zaginania czasu, głębokiego rozwoju postaci i ciekawej, ludzkiej historii. Pytanie, przed którym stoimy Życie jest dziwne: przed burzą chodzi zatem raczej o to, czy uda mu się sprostać wzniosłym oczekiwaniom, jakie wobec niego postawiono. Na szczęście robi bardzo dobrą robotę i jako prequel nie przedstawia ani poprzedniej głównej bohaterki Max, ani żadnych jej specjalnych zdolności. Zamiast tego gra koncentruje się na najlepszej przyjaciółce Maxa, Chloe, i jej własnym, nieprawdopodobnym związku z popularną Rachel, o której wspomina się tylko w oryginalnej grze.

Chloe ma ugruntowaną i podobającą się publiczności osobowość jako twarda, niezależna młoda kobieta z nastawieniem, że diabeł może się nie przejmować i ostrym językiem, ale Przed burzą dokłada wszelkich starań, aby wykazać, dlaczego tak się dzieje. Gra rozpoczyna się, gdy Chloe wkrada się na tajny koncert o północy w opuszczonym młynie. Gracz ma wiele możliwości sprawdzenia własnych granic moralnych i dostosowania ich do granic Chloe; czy oznaczy samochód kempingowy grafiką graffiti? Czy ukradnie koszulkę zdziercy? Czy ukradnie mu pieniądze, żeby zdobyć zioło, które umili jej wieczór?

W przeciwieństwie do wyborów występujących w większości przygodówek typu „wskaż i kliknij”, nawet te małe decyzje wydają się zaskakująco skuteczne, więc możesz sobie tylko wyobrazić, jakie są materialne wybory. Innym przykładem jest przyziemna, ale prawdziwa relacja między Chloe i jej matką. Jako samotna matka z problemami Joyce chce po prostu tego, co najlepsze dla Chloe i pomimo tego, że jej dziecko wymknęło się poprzedniej nocy i nie odpisywało na SMS-y, podchodzi do sytuacji spokojnie, proponując dyskusję na temat rozejmu składającego się z jajek na bekonie. Podczas niektórych z tych wczesnych scen miałem trudności ze znalezieniem właściwej reakcji wśród oferowanych scen, ponieważ nie mogłem utożsamić się z zachowaniem Chloe, ale w miarę trwania odcinka przyczyny jej zachowania stają się coraz bardziej oczywiste.

Rachel pełni rolę punktu zaczepienia dla Chloe, oferując dialog, który jest zarówno bardziej zaokrąglony, jak i bardziej przystępny. Jest popularną dziewczyną w szkole, a ponieważ niezliczone filmy licealne nauczyły nas, że musi być nie do zniesienia, od razu zaskakuje nas swoim człowieczeństwem. Po wstępnej, nagłej decyzji, która łączy Chloe i Rachel, ich związek szybko się rozwija, a oboje wyruszają we wspólną podróż, która wywołuje mieszane i mile widziane emocje obojga, choć z różnych powodów.

Brakuje mechaniki, która faktycznie wpływa na świat gry, tak jak Max w oryginale, Przed burzą skupia się jeszcze bardziej na rozwoju postaci, komunikacji i dialogu i dobrze, że ta wyjątkowa cecha jest powiązana ze sposobem, w jaki komunikuje się Chloe. System ten nazywa się Backtalk i jest w zasadzie serią powiązanych ze sobą opcji dialogowych, przypominających nowoczesne podejście do tych z oryginału. Monkey Island. W efekcie, czytając rodzaj odpowiedzi, który będzie najbardziej skuteczny, gracz musi manipulować, obrażać lub w inny sposób namawiać go do radzenia sobie w różnych sytuacjach, korzystając z tego systemu. Możliwe jest całkowite porzucenie tych rozmów, a robiąc to, będziesz musiał albo znaleźć inną drogę naprzód, albo po prostu stracić dostęp do rzeczy, za którą mogłeś zostać nagrodzony. Nie jest to rewolucyjny system, ale jest to zgrabny system i pasuje do historii Chloe.

Pod koniec, mimo że nie widziałem prawie nic niezwykłego, pierwszy odcinek Przed burzą zabierze Cię na emocjonalny rollercoaster wzlotów i upadków, jak prawie nic innego, w co zagrasz. Rachel i Chloe tworzą idealną parę i w zależności od tego, jak spojrzysz na gry wideo, będziesz w stanie potraktować ich historię jako katharsis lub czysty eskapizm polegający na odgrywaniu ról. W każdym razie jest to obiecujący początek prequelu, który zawsze miał być umieszczony bezpośrednio pod mikroskopem i osobiście nie mogę się doczekać, co przyniosą kolejne dwa odcinki. Powinieneś: