W obliczu całej przemocy Death Stranding Director, jego martwych istot, jego surrealistycznego horroru i najbardziej ponurego, słonego obrazu postapokalipsy, zawsze istniała ta silna nuta nadziei, miłości, więzi i więzi, która nigdy nie istnieje. bardziej potrzebne. To doskonała wymówka, aby wrócić do Doliny Cienia Śmierci i zobaczyć, na czym polega ponure piękno. Możesz przeczytać oryginalną recenzję Kallie Plagge, w której przyznała jej ocenę 9/10, tutaj „Dostanie się do Death Stranding jest trudne ze względu na trudność rozgrywki.

To gra, która wymaga tolerancji, życzliwości i współczucia, z której możemy skorzystać już teraz”. Z drugiej strony Death Stranding Director's Cut jest nieco mylącą nazwą.

Pomimo atrakcyjności autora takiego jak Kojima, który przyjmuje bardziej proaktywne podejście, poprawiając dialogi i pliki tekstowe lub dodając sceny, nic istotnego dla fabuły, historii, rozwoju postaci lub sposobu, w jaki przedstawiany jest świat, nie zostało tutaj naruszone. To wciąż zasadniczo ta sama gra, w której była w 2019 roku: postapokaliptyczna odyseja, by za wszelką cenę ponownie połączyć odmienne miasta Ameryki, z naszym milczącym, niewiernym bohaterem, Samem Porter-Bridgesem, stawiający po drodze dosłowne i metaforyczne duchy Ameryki .

Pobierz tutaj

To tylko wierzchołek fabuły, która bada między innymi metafizykę, znaczenie polityki w naszym życiu, nihilizm fundamentalistycznego myślenia i pogorszenie społecznego porozumienia. Pośród tego wszystkiego, główna pętla rozgrywki polega na tym, że grasz jako listonosz w całym kraju, głównie pieszo i na zróżnicowanych, przygnębiających krajobrazach.

Wiele z nich było już w grze, którą otrzymaliśmy dwa lata temu, a Ghost of Tsushima: Death Stranding Director's Cut to w zasadzie to samo. Aby było łatwiej, na początku Death Stranding Director's Cut zawiera nowy, okaleczający Maser Gun na początku gry, a także bardziej elegancki zestaw podstawowych zadań i objaśnień podstawowych zasad gry.

Było to szczególnie przydatne przy nauce uników z liną Strand i perfekcyjnym skróceniu czasu. Moim zdaniem aktualizacja grafiki w 60 klatkach na sekundę jest idealna i nawet przy dwóch ustawieniach jakości oba tryby zdołały osiągnąć ten cel liczby klatek na sekundę, a tylko tryb jakości napotykał problemy, gdy został złapany przez wynurzonych lub w sytuacji zakończenia gry. Dotyk DualSense po raz kolejny jest gwiazdą serialu. Każdy krok Sama jest namacalny, a wysiłek i trudności związane z próbą utrzymania go w równowadze, gdy dźwiga tak znaczny ciężar, są tutaj dobrze pokazane.

WarioWare: Zbierz to razem | OneAngryGamer rzetelna recenzja (przełącznik)

Większość z nich dotyczy Sama odnalezienia opuszczonej fabryki / obiektu naukowego na początku gry, z dodatkowymi sekcjami otwierającymi się w miarę kontynuowania gry. Niemniej jednak ta nowa narracja jest znaczącym następstwem dochodzenia w grze nad tym, czym jest Ameryka i jak ją po drodze straciliśmy i jak możemy ją odzyskać. Musimy zadać sobie pytanie, co chcemy dać naszym dzieciom i zadośćuczynić za błędy minionych pokoleń.

Duża część zdobywania narracji polega na używaniu skradania się i chociaż zawsze było to obecne w grze jako całości, zdobycie całej historii wymaga teraz dużej jej części w innym pod względem technicznym i tonalnym meczu. A także wiele nowych dodatków, takich jak działko maserowe i katapulta ładunkowa. Z drugiej jednak strony musisz wskazywać okręgi na mapie podczas wydawania poleceń sztucznej inteligencji, która zajmuje się pracą nóg. Zamiast być Death Stranding Directorem, gra staje się obecnie niezrównoważonym RTS-em.

Chociaż może to być prawdą, najważniejsze atuty Death Stranding Director mogą leżeć w jego niejednoznacznej naturze, a akcja i mechanika są ograniczone przez narrację, a nie na odwrót. To, co sprawia, że ​​ta gra jest tak atrakcyjna, to to, jak trudno jest przemierzać amerykańskie pustkowia, niosąc ciężar aspiracji i ambicji narodu, ze śmiercią pojawiającą się ze wszystkich stron. Sprawia, że ​​gra i jej wiele aspektów rozgrywki jest mniej tępych, ale wydaje się pofragmentowana przez odbieranie im zbyt dużej kontroli nad Samem.

Returnal: uczciwa recenzja OneAngryGamer (PS5)

Na szczęście, jak wcześniej wspomniano, żaden z nowych dodatków nie zmienia podstawowej tożsamości Death Stranding Director. Mimo to jasne jest, że powrót do Death Stranding po roku, który wszyscy przeżyliśmy, miał wpływ w sposób, którego nie spodziewałem się przed wejściem. Z jakiegoś powodu po raz pierwszy nie przyszło mi do głowy, jak realistyczny będzie obraz interakcji między ludźmi w grze. W sposób, który sprawia, że ​​gra jest warta przeżycia, nawet jeśli nie cieszysz się nią na tyle, by grać przez setki godzin, nadzieja, smutek i determinacja tego wszystkiego dziś uderzają inaczej. Jeśli chodzi o immersję, Director's Cut nadal świetnie sprawdza się w podkręcaniu doświadczenia.