[Ujawnienie: Dostarczono kopię recenzyjną treści tego artykułu]

Przygoda narracyjna. Symulator chodzenia. Gra przygodowa z perspektywy pierwszej osoby. Jakkolwiek nazwiesz gry Call of Cthulhu, gatunek ten zyskuje na popularności. Bez względu na przyczynę tego wzrostu, jest to styl gry, który wydaje się doskonale wiązać z grami typu horror i tajemnica, ponieważ gracz czuje się przez to bezradny. Co równie ważne, jest to wolniejszy styl gry, który wydaje się pasować do mniejszych studiów z ograniczonymi budżetami produkcyjnymi i prawdziwym naciskiem na fabułę i dialogi.

In Call of CthulhuW tym przypadku studiem, o którym mowa, jest Cyanide Studios, firma, która wyprodukowała oba filmy Styx gry, a także Blood Bowl 2, który pozostaje moim ulubionym. Call of Cthulhu koncentruje się wokół historii Edwarda Pierce’a; upadający, pijany prywatny detektyw, któremu brakuje szczęścia i potrzebuje przerwy. Pierce wkrótce kieruje się na wyspę Darkwater, niedaleko wybrzeży Massachusetts. Darkwater jest domem dla społeczności wielorybników i ich rodzin, ale z powodu powtarzających się lat kiepskich polowań stan wyspy (i jej mieszkańców) jest zły.

Pierce zostaje zaciągnięty do rozwiązania zagadki śmierci rodziny Hawkinsów po pożarze, który objął ich posiadłość i który został uznany za wypadek. Oczywiście nie wszystko jest tym, czym się wydaje i gracz wkrótce zostaje wciągnięty w historię pełną szaleństwa, desperacji, a nawet lokalnej polityki. Wspiera go obsada różnorodnych, a czasem nieoczekiwanych postaci i wierz lub nie, Darkwater ma sporo ciekawych miejsc do odwiedzenia, biorąc pod uwagę jego pozorną wielkość.

Pierwszą rzeczą, na którą prawdopodobnie zauważysz Call of Cthulhu jest to, że znajduje się po bardziej interaktywnej stronie gier tego gatunku. W jego otoczeniu jest wiele rzeczy do odkrycia i spory wybór obiektów do podnoszenia i sprawdzania. Takie podejście dobrze komponuje się z niektórymi zagadkami w grze, które rzadko zaskakują, ale czasami są dość wymagające. Eksploracja jest również istotna dla funkcji RPG w Call of Cthulhu, które umożliwiają Pierce’owi nabycie większej biegłości w kilku umiejętnościach poprzez czytanie książek.

To, gdzie wchodzą w grę funkcje RPG, jest przede wszystkim związane z testami umiejętności podczas dialogu lub eksploracji. Na przykład Pierce może sprawdzić swoją wiedzę medyczną, badając anatomię martwego stworzenia, lub może sprawdzić, jak imponujący jest fizycznie w starciu z grupą bandytów stojących na straży. Dosłownie nic z tego nie jest nauką o rakietach, ale jest to sposób na poznanie gry z różnych perspektyw i uzyskanie nieco odmiennych wrażeń podczas wielokrotnych przejść.

Kolejna funkcja w Call of Cthulhu to mechanizm puzzli, który występuje w dwóch postaciach. Istnieją tradycyjne rodzaje wyzwań, na przykład takie, w których gracz wciela się w kogoś innego niż Pierce i musi zlokalizować kilka przedmiotów w szpitalu, ostatecznie odkręcając kran i odciągając z drogi wrogiego NPC. Są też bardziej abstrakcyjne, które zazwyczaj mają postać ukrytych przedmiotów, które mogą, ale nie muszą, rozwijać historię, ale prawie zawsze poszerzają wiedzę lub otwierają nowe obszary, które zapewniają dalsze zainteresowanie.

Istnieje również szereg sekwencji wspomnień, podczas których Pierce musi zbadać wskazówki, aby skutecznie zrekonstruować ważną scenę. Pierwszym godnym uwagi przykładem są wydarzenia, które doprowadziły do ​​pożaru, który zabił Hawkinsów i, jak większość innych, przedstawia Pierce'a badającego przedmioty lub części scenerii jeden po drugim, a każda nowa wskazówka ujawnia upiorną postać w kluczu Lokalizacja.

Te wciągające elementy eksploracji i łamigłówek zwiększają poziom zaangażowania Call of Cthulhuhistorię i zamienić to, co mogło być przyzwoitą, ale prostą przygodą narracyjną, w bardzo wciągającą. Eksploracja Darkwater Pierce'a prowadzi go do zaskakujących miejsc, ale każde z nich wpisuje się w historię skupioną wokół szaleństwa, szczególnie gdy staje w obliczu horroru spotkania z Przedwiecznymi twarzą w twarz.

Rzeczywiste spotkania z wrogami są rzadkie, ale przerażająco skuteczne. Pierce czuje się całkowicie bezbronny w obliczu tych śmiercionośnych stworzeń, co oznacza, że ​​jeśli chce przeżyć, musi uciekać, swoje i podejmować mądre decyzje. Pierwsze spotkanie tego rodzaju jest trudne do ukończenia bez przejścia, a pojawiają się w nim elementy frustracji ze względu na bezlitosny system ukrywania się, który ogranicza czas, przez który Pierce może pozostać w szafie (lub czymś podobnym), zanim wpadnie w panikę. Choć czasami frustrujące, takie sekwencje oferują miłą zmianę tempa w skądinąd bardzo stabilnej i mózgowej grze.

Ogólnie rzecz biorąc, Call of Cthulhu to prawdopodobnie jeden z moich ulubionych symulatorów chodzenia. Jest dość długa i bardzo wciągająca, zawiera więcej lokalizacji i sekwencji do przerobienia, niż można by sobie wyobrazić, ze względu na kilka fałszywych zakończeń. Jest to również bardzo wciągające i często przykuwało mnie do kanapy, gdy przez nią przechodziłem. Chociaż czasami jest to wizualnie niezgrabne, podkład głosowy w mniejszym lub większym stopniu rekompensuje utratę immersji, a historia robi resztę. Wszystko jedno: solidny wysiłek.