[Ujawnienie: Kod recenzja została przewidziana treścią tego artykułu]
Właśnie wtedy, gdy zacząłem myśleć, że zajadłem się pierwszym wybuchem rozgotowany od czasu raczej słabej premiery na Nintendo Switch, mam teraz do czynienia z mocnym deserem w postaci drugiej części. Na pierwszy rzut oka trudno powiedzieć, co nowego – Rozgotowane 2 zachowuje wiele z tej samej rozgrywki, co oryginał, z wyraźnym naciskiem na kooperację na kanapie i tryb wieloosobowy online oraz stosunkowo niewielkie możliwości wyboru dla gracza solo.
Na początek wspomniałem już, że pierwsza gra w momencie premiery nie robiła wrażenia a to głównie dlatego, że była to techniczna katastrofa. Zarówno w trybie przenośnym, jak i zadokowanym, w początkowej wersji występowały poważne problemy z liczbą klatek na sekundę i inne problemy, które szybko oznaczałyby zagładę dla przyszłych szefów kuchni, ze względu na wysoki poziom precyzji wymaganej przez grę. Dobra wiadomość jest taka, że wersja na Switcha Rozgotowane 2 wydaje się całkowicie stabilny, biorąc pod uwagę moje pięć lub sześć dni częstej gry, co jest świetną wiadomością, ale prawdopodobnie ma to związek z faktem, że sequel ma bardzo podobny (jeśli nie identyczny) podstawowy silnik do oryginału.
Zmiany, rzeczywiste zmiany mechaniczne, są trudne do zauważenia na pierwszy rzut oka. Z tego co widzę, nie ma żadnych zmian wizualnych. Nie mogę dostrzec żadnych nowych animacji ani ruchów jako takich, a począwszy od przerywników filmowych po mapę świata i samą grę, gra jest wizualnie identyczna z poprzedniczką. Nowi gracze powinni wiedzieć, że jedno i drugie rozgotowany gry rozgrywane są z perspektywy „z góry na dół”, a urocza grafika przedstawia na ekranie maksymalnie czterech szefów kuchni – każdy z nich (co najmniej dwóch) będzie kontrolowany przez jednego z graczy, podczas gdy w trybie solo samotny gracz steruje obydwoma przełączanie się między nimi za pomocą przycisków naramiennych.
Nowością jest możliwość rzucania składnikami, która jest potężną umiejętnością, która bezpośrednio przeciwdziała zwiększonemu poziomowi złożoności fizycznej, jaki wprowadzają niektóre z późniejszych poziomów. Muszę przyznać, że nie pamiętam wszystkich funkcji, które były obecne w pierwszej grze, ale aby dać wam wyobrażenie o tym, co uważam za nowe, dodano teraz obce światy do przebrnięcia przez poziomy, w których przyciski wpływają na świat gry po nadepnięciu i poziomy, które faktycznie zmieniają się lub poruszają w połowie, w znacznie większym stopniu niż łodzie lub blaty, które poruszały się w pierwszej grze.
Jak można się spodziewać, pojawiają się także nowe i bardziej złożone przepisy, w tym takie, które wymagają więcej niż jednego etapu przygotowania, na przykład połączenia i ugotowania dwóch oddzielnych zestawów składników bazowych, a następnie połączenia ich obu w celu stworzenia gotowego produktu. Od samego początku nawet podstawowe przepisy są inne, co (przynajmniej) oznacza, że gracze będą musieli nauczyć się kilku nowych rzeczy, zanim powróci stara pamięć mięśniowa – w miarę jak poziomy stają się bardziej złożone, dodane komplikacje receptur tylko się komplikują sprawy.
Podczas gry wieloosobowej (szczególnie z doświadczonymi graczami) Rozgotowane 2 przynajmniej zachowuje (i prawdopodobnie przekracza) poziom satysfakcji, jaki oferowała pierwsza gra, jeśli dobrze się w nią grało. Dowiedzenie się, jakie szczególne wyzwanie rzuci graczom każdy poziom, jest z pewnością główną drogą do sukcesu, ale nawet jeśli potrafisz ułożyć plan, prawidłowe wykonanie go przez maksymalnie cztery osoby może stanowić wyzwanie. W miarę jak poziomy zaczną się coraz bardziej zmieniać (co się dzieje), będziesz musiał zoptymalizować zadania i rozmieszczenie szefów kuchni w oparciu o to, co się dzieje. Pojedyncze słabe ogniwo przerwie łańcuch, więc gdy panuje chaos Rozgotowane 2 może być całkiem zabawne, prawdopodobnie sfrustruje jednego lub więcej graczy, którzy faktycznie chcą odnieść sukces.
Grał solo, Rozgotowane 2 ma znacznie mniej rygorystyczne wymagania dotyczące punktacji, ale gra traci też wiele ze swojej magii. Zamiana szefów kuchni na bardziej złożonych poziomach po prostu dodaje element ospałości (a nie zabawy) i naprawdę żałuję, że nie było opcji zautomatyzowania lub w jakiś sposób skryptu dla drugiego szefa kuchni. Rozumiem, że mogłoby to samo w sobie prowadzić do frustracji, ale biorąc pod uwagę to Rozgotowane 2 jest raczej tym samym, a nie czymś nowym, zabawne mogłoby być nawet dodanie całej funkcji „programowania botów”, przy której gracze mogliby majstrować i ulepszać.
Ostatecznie decyzja o zakupie Rozgotowane 2 czy nie, powinno być proste; jeśli podobała Ci się pierwsza, spodoba ci się i ta, a jeśli jej nienawidziłeś, nic tutaj nie zmieni Twojego zdania. Powiedziawszy to, doceniam fakt, że nie każdy rozegrał pierwszą grę, więc jeśli jesteś w tym obozie, możesz być niezdecydowany. Jeśli masz stałą, lokalną grupę ludzi, którzy lubią złożone, konkurencyjne i wymagające gry kooperacyjne, które mają dużą siłę przetrwania, to naprawdę musisz kupić Rozgotowane 2. Jeśli jesteś graczem solo lub twoi lokalni znajomi mają zwyczajne skłonności, możesz pomyśleć dwa razy, ponieważ będziesz miał trudności z maksymalnym wykorzystaniem swojego zakupu. Z tego powodu polecam Ci:
