[Ujawnienie: Kod recenzja została przewidziana treścią tego artykułu]

Nie wiem jak wy, ale ja nie pamiętam zbyt wiele z roku 1999. Byłem wtedy świeżo po szkole i zarobkowo zatrudniony w ulubionej na całym świecie knajpie z burgerami, ale oczywiście byłem już zapalonym graczem. Jedno co pamiętam to pierwsze wydanie Wyrzutek, rzekomo rewolucyjna gra na PC, która zawierała złożone, w pełni udźwiękowione dialogi, bogaty i tajemniczy świat do odkrycia oraz wymagającą, zorientowaną na akcję rozgrywkę.

Kiedy w końcu zagrałem Wyrzutek może po roku lub dwóch, stwierdziłem, że czegoś mu brakuje. Nadal wyglądał całkiem przyzwoicie, z unikalnym podejściem do renderowania grafiki, które w dużym stopniu opierało się na procesorze i pamięci RAM (a nie na dość podstawowych kartach graficznych 3D tamtych czasów), co skutkowało dużą odległością rysowania i kilkoma fajnymi efektami wody i tym podobnymi . Niestety, stwierdziłem, że niezgrabne sterowanie, przypadkowe strzelanie i skądinąd dość nudna rozgrywka nie były dla mnie w tamtym czasie.

Jednak obecnie (jeśli nic innego) jestem trochę bardziej cierpliwy niż wtedy, więc kiedy to usłyszałem Wyrzutek - drugi kontakt był w drodze, byłem bardzo ciekawy, czy ta niegdyś uwielbiana gra nadal tnie musztardę wśród takich Mass Effect i podobne. Po pierwsze, podsumowanie. Wyrzutek to gra o człowieku o imieniu Cutter Slade; wyblakły (ale solidnie przystojny) weteran wojskowy, który z tego czy innego powodu trafia na dno butelki. Na szczęście jest typem człowieka, który specjalizuje się w eskortowaniu naukowców przez bramy do równoległych wszechświatów, a właśnie o tym mówi sekwencja otwierająca.

Naturalnie, wkrótce wszystko się popsuje. Slade budzi się na planecie Adelpha w prymitywnej chacie otoczonej przez dziwne, obce istoty. Ponieważ jego załoga zaginęła, a sprzęt został rozproszony, rozmawia z miejscowymi (którzy uważają go za ich wybawiciela) w celu uzyskania informacji o tym, jak postępować, i wkrótce zostaje uwikłany w rozwiązywanie wszystkich problemów. Wyrzutek oferuje dość otwarty świat (nawet jak na współczesne standardy), aczkolwiek podzielony na kilka odrębnych stref, a im więcej grałem, tym bardziej zaczynałem rozumieć, jak wielką rewelacją musiało to być w pierwszej wersji.

Adelpha została również zremasterowana do wyjątkowo wysokiego standardu wizualnego. Nawet w swojej oryginalnej formie jest to bardzo uderzający świat. Trudno opisać, co czyni go tak wyjątkowym, ale od dominującego gatunku humanoidalnych stworzeń znanych jako Talan, po dwunożne stworzenia Twon-Ha, na których można jeździć, wszystko w Wyrzutek jest ciekawe i godne odkrycia. Każdy obszar charakteryzuje się bujnymi, zachęcającymi kolorami i uderzającymi wzorami flory, fauny i architektury – od naturalnych formacji skalnych i gigantycznych mrowisk po pola ryżowe, lepianki i zigguraty.

Niestety funkcja, która jest mniej skuteczna w remake'u Wyrzutek to oryginalne aktorstwo głosowe, które zostało odwzorowane na zaktualizowanych modelach postaci. Od pierwszej sceny będziesz myśleć, że Twój komputer lub konsola jest zepsuta, taki jest stan trzeszczącego, chrapliwego strumienia audio. Powód staje się oczywisty – to w pełni udźwiękowione doświadczenie musiało kiedyś zmieścić się na mizernym dysku kompaktowym, zawierającym nie więcej niż 700 MB danych, oprócz reszty plików gry. Nie mam pojęcia, dlaczego te dane nie zostały gdzieś zapisane w nieskompresowanym formacie na serwerze, ale brzmi to absolutnie okropnie (i całkowicie zepsute) według współczesnych standardów.

Pomiędzy odtworzeniem grafiki od podstaw a wręcz przerażającym dźwiękiem znajduje się sama rozgrywka, która wydaje się być nieco unowocześniona. Slade zawsze cierpiał z powodu niezgrabnych skoków i mechaniki ruchu (co mogło być naprawdę uciążliwe podczas niektórych przedłużających się sekwencji platformowych) i z jakiegoś powodu one również zostały zachowane, podobnie jak rodzaj żwawego strzelania. Na szczęście, przynajmniej z tego, co pamiętam, obrażenia od upadku są teraz znacznie zmniejszone, a walka jest znacznie łatwiejsza, co oznacza, że ​​łatwiej jest wybaczyć te niedociągnięcia, nawet jeśli Wyrzutek ze schematem sterowania i wyczuciem tak wyjątkowym, jak sam wygląd Adelpha.

Wyrzutek nie jest wielką grą RPG akcji, ale wciąż jest dość długa, głównie zabawna i rozrywkowa na różne sposoby. Talan to zaskakująco ujmująca rasa, z którą można ratować życie, rozmawiać i ostatecznie ratować, podczas gdy wścibski ludzki punkt widzenia tworzy niezwykle zniewalającą siłę napędową w tle. Remaster wygląda fantastycznie, chociaż wszelkie punkty tam zgromadzone są tracone, jeśli chodzi o tę cholerną ścieżkę głosową, podczas gdy reszta gry sprawia wrażenie, jakby przekroczyła rozsądną granicę pomiędzy pozostaniem wiernym oryginałowi a złagodzeniem go na rzecz nowoczesne gusta. Jeśli chodzi o mnie osobiście, pomiędzy „Wypróbuj” a „Kup”, odrzucę ostrożność i powiem, że dla zwykłego piekła powinieneś…