Studio MDHR Cuphead na PC i Xbox One zyskała mnóstwo pochwał i uwielbienia, zarówno ze względu na niesamowitą, ręcznie rysowaną grafikę naśladującą klasyczne kreskówki sprzed prawie stu lat, jak i ze względu na bezlitosny poziom trudności. W rzeczywistości trudność gry osiągnęła niemal poziom mema po tym, jak jeden z dziennikarzy miał problemy z przejściem przez samouczek gry. Cóż, jestem tu, żeby powiedzieć, że gra jest częściowo tak trudna, jak niektórzy twierdzili, ale nie z powodów, o których myślisz.

Trzeba rozwiać mit, że gra po prostu karze, bo jest trudna do opanowania. To nie może być dalsze od prawdy i jest to coś, na co natknęli się niektórzy speedrunnerzy, przygotowując swoje biegi. Ale do tego przejdę za chwilę.

Podstawowym założeniem jest to, że Cuphead i Mugman zakładają się z diabłem i przegrywają. W ramach rekompensaty muszą zbierać kontrakty na dusze różnych bossów rozproszonych po trzech światach. Możesz kupić ulepszenia, korzystając z ograniczonej liczby monet, które można zdobyć w etapach „Run 'N Gun”, które są typowymi etapami platformówki z przewijaniem bocznym.

Chociaż etapy platformowe mogą być niezwykle trudne, a zrozumienie schematów i sztuczek może wymagać dużo czasu, to walki z bossami są prawdziwym mięsem i ziemniakiem w grze.

Początkowe walki z bossami są dość proste. Mają głównie standardowe wzorce, których możesz się nauczyć, grając z nimi kilka razy, aby zrozumieć tajniki ich ataków. Jeśli bossowie staną się zbyt trudni, możesz przejść na łatwiejsze ustawienie. Wszyscy bossowie są wyjątkowo dobrze animowani, mają własne sztuczki i specyficzne dziwactwa, które naprawdę pomagają dać Cuphead tożsamość i wizualna potomność.

Zabawa w grze polega na jej prostocie i osiągnięciu, jakie daje ostateczne pokonanie niektórych twardych jak skała bossów. Masz tylko skok, parowanie, strzelanie i doskok. Mieszanie i dopasowywanie tych umiejętności to sposób na pokonanie każdego z bossów w grze.

Teraz czas porozmawiać o tym, o czym wspomniałem na początku artykułu, o frustracjach związanych z grą i problemach, na które napotykają nawet speedrunnerzy: Cuphead zawiera losowo generowane wzorce niektórych spotkań z bossami.

Rozumiem przez to, że niektórzy bossowie zmienią swoje wzorce do tego stopnia, że ​​będziesz mógł wznowić mecz trzy razy i napotkać trzy zupełnie różne wzorce od bossa. Oznacza to, że nie można grać jak w starych grach 8-bitowych, 16-bitowych czy nawet niektórych 32-bitowych, w których można było liczyć odstępy między klatkami, aby zapamiętać schemat walki z bossem. Wiesz, jak możesz zapamiętać wzór HK Terminator 2: The Arcade Game na tym etapie, kiedy musiałeś chronić Johna w pickupie? Albo jak latać wokół Vulcan Raven na swoich kopalniach Metal Gear Solid? Lub z łatwością pokonaj Eggmana lub Koopas Dźwiękowy or Mario gry po zapamiętaniu ich ciągle powtarzających się schematów? Cóż, często to nie ma zastosowania Cuphead.

Niektórzy z bossów mają ustalone zestawy losowych wzorców. Nie stanowi to większego problemu, a z pewnością zwiększa powtarzalność i nieprzewidywalność gry; ale część, która staje się trudna, to sytuacja, w której pewne elementy sceny również są losowe. Doskonałym tego przykładem jest walka ze smokiem Grim, gdzie położenie chmur nie jest stałe, a czasami ich losowe rozmieszczenie dosłownie zmusi cię do sytuacji, w której nie będziesz mógł wygrać.

Nadal możesz osiągnąć dobry wynik i skopać każdego bossa w grze przy wystarczającym zaangażowaniu, ale czasami wylądowanie po złej stronie losowo wygenerowanego elementu na poziomie stwarza zarówno niepewność, jak i poziom niesprawiedliwości, który – choć wciąż jest zabawny – może łatwo wywołać wiele frustracji u niektórych graczy.

Na szczęście większość bossów ma stałe schematy na etapach, które nie zawierają losowych elementów platformowych, co może zmniejszyć część szans na zwycięstwo gracza. Tylko kilka poziomów opiera się na czynnikach platformowych RNG i prawdopodobnie to one sprawią ci największe problemy.

Jednym ze sposobów wyrównania szans przy całym współczynniku losowości jest gra z drugim graczem w trybie współpracy typu drop-in/drop-out. Choć czasami ekran może być klaustrofobicznie zatłoczony istotami wypełniającymi przestrzeń od góry do dołu – jak na przykład walka z piratem w dokach lub walka z królową pszczół w plastrze miodu – posiadanie kumpla, który będzie cię wspierał po wykonaniu błąd może naprawdę pomóc złagodzić niektóre trudności w grze.

Cuphead jest również niezwykle wyrozumiały dla dwóch graczy, biorąc pod uwagę, że możesz po prostu kontynuować grę, nawet gdy obojgu zabraknie życia. Osiąga się to poprzez przywrócenie martwego gracza za pomocą ruchu parującego na jego unoszącym się w powietrzu duchu, zanim opuści on ekran. Przy odrobinie wyczucia czasu i zachowaniu świadomości przestrzennej, gdzie znajduje się twój kolega z drużyny, możesz doprowadzić do poważnych powrotów sprzęgła, jeśli zdarzy mu się gryźć kurz.

Poza mechaniką rozgrywki i oprawą wizualną… ścieżka dźwiękowa jest prawdopodobnie jedną z najlepszych w tym roku. To wszystko big band, swingowy jazz z nutą ragtime'owych solówek na fortepianie, dodanych na dobre. Współczesna muzyka i wizualizacje podkreślają autentyczność Cuphead jest do epoki.

Ogólnie rzecz biorąc, gra zapewni ci od sześciu do dziesięciu godzin rozgrywki, w zależności od poziomu twoich umiejętności i tego, czy grasz w trybie współpracy. Niektóre poziomy są łatwiejsze, gdy gra się w pojedynkę, podczas gdy inne są łatwiejsze przy odrobinie pracy zespołowej.

Za 19.99 dolarów to wcale nie jest taka zła oferta, ale prawdopodobnie nie przypadnie do gustu każdemu, ponieważ nie będzie można po prostu wrócić, wziąć jej do ręki i zagrać tak swobodnie, jak Dźwiękowy or Mario gra. Wymagany refleks i koordynacja ręka-oko w połączeniu z przypadkowymi zmianami wzorców oznacza, że ​​zawsze będziesz musiał pracować w trybie eksperckim, aby pokonać wyzwania. To hardcorowa gra dla prawdziwych hardcorowych graczy. Jeśli jesteś casualem, może powinieneś spróbować przed zakupem.