[Ujawnienie: Dostarczono kopię recenzyjną treści tego artykułu]

Cień Tactics: Blades of Shogun to taktyczna gra akcji typu stealth, która łączy w sobie motyw i klimat Tenchu z rozgrywką często zapomnianą Komandosseria. Tak, pomimo tytułu, który natychmiast zapada w pamięć, cień Tactics jest w rzeczywistości o wiele bardziej interesujące, niż mogłoby się początkowo wydawać. Choć widok izometryczny i taktyczna rozgrywka w czasie rzeczywistym przypominają powrót do minionej epoki, doskonale wpisują się w scenerię gry, która opiera się na klasycznej wizji Feudalnej Japonii, aczkolwiek interpretowanej poprzez styl graficzny semi-cel-shading.

Poziom trudności i potencjał frustracji są podobnie oldschoolowe, a gracze, którzy spodziewają się spieszyć i kroić wrogów na kawałki, będą mieli dość trudne chwile. cień Tactics wymaga wyważonej, ostrożnej gry, a nawet najtwardsza postać gracza – samuraj o imieniu Mugen – jest podatna na długotrwałą walkę z wieloma wrogami. Częściowo wynika to z tego, jak cień Tactics czuje się jak w grze, z powolnym, przemyślanym sterowaniem i atakami kontekstowymi. Prawdę mówiąc, nie została zaprojektowana jako gra walki. Zamiast tego gracze wykorzystują indywidualne i bardzo zróżnicowane umiejętności, którymi dysponują Mugen i reszta pięcioosobowego zespołu, aby zyskać przewagę.

Bardzo podobała mi się różnorodność postaci dostępnych w grze, zarówno z perspektywy rozgrywki, jak i tematu. Jest wspomniany Mugen, który jest mistrzem szermierki, który nie ma sobie równych w walce w pojedynkę i jest niebezpieczny przeciwko małym i średnim grupom mniejszych, nieopancerzonych wrogów. Ma też butelkę sake, której może użyć, aby wywabić wrogów z pozycji (i zwykle do ich śmierci). Jest postacią odważną, honorową i sympatyczną, a pomysł, że często ma dostęp do drinka, jest absolutnie nie do przyjęcia. niespodzianka. Dla kontrastu jest Yuki, młoda dziewczyna, która jest równie odważna, ale pełna nerwowej energii i często wyrzutów sumienia, że ​​musi zabijać swoich wrogów. Jej umiejętności w mniejszym stopniu skupiają się na bezpośredniej walce, a bardziej na wabieniu wrogów śpiewem ptaków i zabijaniu ich w pułapce, którą może zastawić.

Gracz ma dostęp do kolejnych trzech postaci, w tym Ninja Hayato, Aiko; mistrzyni przebrania i Takuma, starszy mężczyzna wyposażony w karabin snajperski i małego zwierzęcego przyjaciela, który potrafi odwracać uwagę wrogów. Sami wrogowie zwykle składają się z bagnistych żołnierzy chłopskich uzbrojonych w muszkiety, które łatwo zabić, ale są niebezpieczne, jeśli przypadkiem cię zauważą. Ci goście pojawiają się również czasami z bronią białą i jako wariant noszący kapelusz, który jest odporny na techniki odwracania uwagi. Istnieje również cała gama samurajów, którzy stanowią ogromne zagrożenie dla każdego poza Mugenem i potrafią nawet przejrzeć przebranie Aiko, jeśli podejdzie blisko nich.

Ta grupa braci (i sióstr) powstaje w ciągu kilku pierwszych misji, ale… cień Tactics wykonuje fantastyczną robotę, przedstawiając je w sposób organiczny i jako część interesującej, powściągliwej historii zbudowanej wokół powstania nowego Shoguna, wkrótce po tym, jak pomyślnie zjednoczył on Japonię. Niestety, pomimo nowo nabytego spokoju, zawsze znajdzie się ktoś, kto może sprawić kłopoty i oczywiście Mugen zostaje wysłany, aby się tym zająć. Nie minie dużo czasu, zanim odkryje się szerszy obraz i w stylu dobrego filmu Kurosawy nic nie jest takie, jak można się spodziewać.

W trzynastu misjach fabularnych cień Tactics przedstawia swoją fabułę na przestrzeni około dwudziestu pięciu godzin ciężkiej walki, z być może kilkoma godzinami różnic w zależności od trudności i poziomu umiejętności. Grałem na poziomie normalnym, ale wypróbowałem też kilka misji na poziomie początkującym i hardcorowym i tak, hardkor jest dokładnie tym, czym się mówi, podczas gdy początkujący trochę pomaga, choć kosztem jakiejkolwiek możliwości zdobycia odznak poprzez nagrodę w grze system. Tego rodzaju gry są obecnie tak rzadkie, że zapomniałem, jak trudne są tego typu gry Commandos i Desperados były, nawet jeśli je kochałam. Prawie zawsze znajdowałem „uczciwy” sposób postępowania cień Tactics, ale jedną z najlepszych rzeczy w tego typu grach jest to, że często będziesz używać postaci w taki sposób, że będziesz myślał, że przechytrzyłeś grę, podczas gdy w rzeczywistości po prostu osiągnąłeś jeden z czterech lub pięciu sposobów aby sprostać danemu wyzwaniu.

Kolejnym wymagającym elementem w tej grze są elementy sterujące (i przede wszystkim kamera), które można przesuwać i przybliżać wyłącznie przytrzymując prawy spust. Biorąc to pod uwagę, każda inna funkcja – atakowanie, noszenie wrogów, skakanie i tak dalej – jest obsługiwana dość dobrze cień Tactics pierwotnie była grą komputerową. Niektóre kombinacje obejmujące przytrzymanie lewego spustu, celowanie drążkiem, a następnie naciśnięcie X w celu rzucenia przedmiotu mogą być nieco kłopotliwe, ale nigdy nie psują gry. Jeśli mam być szczery, na początku gra wydawała mi się trochę powolna, ale kiedy zdasz sobie sprawę, że rozgrywka w znacznie większym stopniu opiera się na starannym planowaniu niż na czasie reakcji, będziesz w stanie pogodzić sposób, w jaki po kolei rozmieszczone jest sterowanie . Cechą, która mi się spodobała, był tryb cienia, który umożliwia graczowi ustawienie jednej postaci do poruszania się i wykonania jednej akcji za pomocą jednego kliknięcia przycisku, którą można aktywować podczas korzystania z innej postaci. Jest to rzeczywiście bardzo prosty dodatek, ale mający ogromną moc i niezbędny w miarę dalszych postępów.

W sumie znalazłem cień Tactics być bardzo satysfakcjonującą grą. Ma świetną historię, doskonałych bohaterów i, jeśli chcesz, japońskie aktorstwo głosowe, które naprawdę zwiększa poziom zanurzenia się w angielskich napisach. Grafika jest ładnie szczegółowa i solidna, choć mile widziany byłby większy stopień powiększenia, przycisk blokady aparatu i lepszy sposób sterowania. Sterowanie jest wystarczająco przyzwoite, a poziom oferowanej zawartości jest znacznie wyższy niż w przypadku większości gier o podobnej cenie, z dużą różnorodnością poziomów. Gdzie cień Tactics naprawdę błyszczy w rozgrywce, z bardzo przyjemną mieszanką skradania się, akcji, taktyki i planowania, a wszystko to przydaje się ze świetnym skutkiem.

Prawdopodobnie często korzystałbym z rekomendacji „Wypróbuj” dla tego rodzaju gier ze względu na brak uniwersalnego uroku, ale czasami trzeba odpuścić i myślę, że powinieneś: