[Ujawnienie: Dostarczono klucz do przeglądu treści tego artykułu]

W ciągu pięciu lub sześciu godzin ukończenia gry Deep End Games Postrzeganie stale się rozwija, od tego, co zaczynało się jako dziwny i nieatrakcyjny symulator chodzenia, do stymulującego thrillera o zjawiskach nadprzyrodzonych. Z pewnością są po drodze błędy, ale mocna fabuła i różnorodność tematyczna to rekompensują.

Gracze wcielają się w Cassie, niewidomą kobietę, której dziwne wizje prowadzą ją do odwiedzenia osobliwej i pozornie niezamieszkanej rezydencji. Jak w każdej dobrej opowieści o duchach, dom nie jest całkowicie niezamieszkany i Cassie wkrótce znajduje towarzystwo zarówno wrogie, jak i życzliwe.

Nie dając graczom możliwości obrony, Percepcja czerpie z tego przykład Obcy: Izolacja i Przetrwać podręczniki zabaw, zapewniając wystarczającą ilość kryjówek. Jednak wrogiem tutaj nie jest przerażający, nieunikniony Xenomorph i z przyjemnością odkryłem, że silne sygnały dźwiękowe i wizualne zapewniają mnóstwo czasu na ucieczkę.

Ciekawym urozmaiceniem jest zdolność Cassie do echolokacji, dzięki której uderza laską w pobliskie obiekty, aby przeskanować pomieszczenie. Wizualnie rysuje to zarys otaczających ją obiektów i cech, umożliwiając graczowi nawigację. Niestety, jest to również hałas, który przyciąga wroga, więc przynajmniej na wczesnych etapach istnieje świetna równowaga pomiędzy napięciem a szybkością postępu.

Niestety, dość szybko dowiedziałem się, że wrogowie są bardzo wrażliwi na hałas Cassie tylko w niektórych obszarach, a z domu słychać kilka jęków i skrzypień poprzedzających jakikolwiek faktyczny atak. Oznacza to, że dość łatwo jest uniknąć większości spotkań, po prostu upuszczając pad na kilka sekund.

Styl wizualny, choć charakterystyczny, jest również nieco irytujący. Nie mam żadnego punktu odniesienia, ale czuję, że symulacja ślepoty jest dosłownie tak dokładna, jak to tylko możliwe w grze wideo, w którą można grać. Jak na razie wszystko w porządku, ale odcienie bieli, błękitu, pomarańczy i czerwieni (odzwierciedlające aktualny poziom zagrożenia) użyte do pomalowania każdego obszaru stają się nieco męczące dla oka. Z pewnością jest to wyjątkowa perspektywa, ale nie chciałbym, aby była ona nadużywana w innych grach.

Przy ograniczonej atrakcyjności wizualnej, to sama Cassie i historia, w którą jest zaangażowana, popychają mnie do przodu Postrzeganie. Trudno powiedzieć dużo więcej bez unikania spoilerów, ale poznacie scenariusz, który doskonale pasowałby do filmów takich jak Obecność czy Naznaczony. Postrzeganie nie jest tak straszny jak te filmy w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, ale ślepota Cassie i jej niezdolność do walki, a także sprytne wykorzystanie efektów dźwiękowych i wizualnych powodują poczucie powszechnego (nie całkiem stałego) niepokoju.

Istnieje duży zwrot akcji, którego nie przewidziałem, oraz jeden lub dwa mniejsze, które pozwalają graczowi w pełni zanurzyć się w fabule, a żadna z tych rzeczy nie jest powszechnie osiągana w grach wideo. Jak można się spodziewać, do zebrania jest także dosłownie mnóstwo plików audio i materiałów pisanych. Niestety, ale nie jest to zaskakujące, nic z tego nie ma wartości artystycznej, ponieważ Cassie tego nie widzi, co jest wstydem dla gracza.

Postrzeganie to jeden z najlepszych symulatorów chodzenia, w jakie grałem. Poziom zagrożenia jest spokojny, ale mimo to obecny, a także mnóstwo mniejszych i umiarkowanych przestraszeń, które towarzyszą sprytnemu i interesującemu scenariuszowi. Braki w atrakcyjności wizualnej nadrabia unikalnym stylem i ogólnie rzecz biorąc, jeśli lubisz symulatory chodzenia, powinieneś: