Doki Doki Literature Club to jedna z tych gier, których nie zapomnisz. Pozostanie z tobą na zawsze. W ten sposób jest jak Undertale.

Obie gry łamią również czwartą ścianę, ale w przypadku Undertale twierdzę, że łamanie czwartej ściany nie jest tak ważne dla całej historii i działałoby dobrze, gdyby jej tam nie było. Podczas pobytu w Klub literacki Doki Doki, łamanie czwartego muru jest sednem historii.

Często ludzie mówią „to tylko gra, dlaczego masz taką obsesję na tym punkcie?” lub „to tylko film/książka itp. jakie to ma znaczenie, czy główny bohater je dzieci czy cokolwiek?” (Jeśli myślisz, że przesadzam, spójrz na wszystkich ludzi broniących rekina w Maneater i upierających się, że Scaly Pete jest złoczyńcą tylko dlatego, że rekin jest głównym bohaterem, a leniwi gracze zawsze lubią czuć, że są dobrymi facetami bez względu na wszystko.) Tymczasem w świecie sztuki są niektórzy elitarni, którzy rozumieją znaczenie fikcji, ale nadal patrzą z góry na sztukę, którą uważają za gorszą, taką jak anime czy filmy o superbohaterach. (Z pewnością są problemy z komiksowymi superbohaterami w Ameryce, ale nie ma to nic wspólnego z gatunkiem superbohaterów i ma wszystko wspólnego z tym, że należą do korporacji, które nie dbają o sztukę i interesują się tylko pieniędzmi .)

Oba te poglądy są błędne. Fikcja ma znaczenie. Jak mówi cytat z filmu Straszne historie do opowiedzenia w ciemności: „Historie ranią, historie leczą”. To, co umieszczamy w naszych opowieściach, ma znaczenie obiektywnie dla siebie, a także dla nas samych, ponieważ jesteśmy pod wpływem sztuki, której doświadczamy. Opowieść, która odsuwa na bok moralność, jest obiektywnie złą historią i szkodzi naszym duszom, jeśli traktujemy ją poważnie lub po prostu akceptujemy, ponieważ „to tylko opowieść”. Dzieje się tak niezależnie od tego, czy sztuka jest „wysoka kultura”, czy też jest to coś, co pochodzi z pogardzanego gatunku snobów.

Doki Doki Literature Club, podobnie jak Undertale, to gra, która leczy. Pamiętaj, to nie jest dla wszystkich. Gra robi się mroczna i zajmuje się sprawami, które nie są odpowiednie dla dzieci lub dla tych, którzy z jakiegoś powodu nie powinni zajmować się mroczną tematyką. W porządku. Dbanie o zdrowie psychiczne jest ważne, a deweloper nie stara się nikogo skrzywdzić – dlatego na początku gry pojawia się komunikat ostrzegawczy.

Ale dla tych, którzy mogą grać w Doki Doki Literature Club, ta gra cię uleczy. Przekonasz się, że jesteś kochający dla czterech dziewczyn będziesz załamany i przerażony, gdy zaczną się im dziać straszne rzeczy, a na końcu będziesz walczył z wszelkimi przeciwnościami, aby uratować dziewczyny i podzielić się z nimi szczęśliwym zakończeniem. Będziesz nawet podkreślał złoczyńcę w czwartym, łamiącym ściany trzecim akcie, który, co dziwnie jak na horror, jest o wiele bardziej tragiczny niż przerażający. Nie pozwól nikomu powiedzieć, że te uczucia, które masz do dziewczyn, są złe lub głupie. Podkreślanie innej osoby w nieszczęśliwej sytuacji nigdy nie jest złe, nawet jeśli ta osoba jest fikcyjna. Prawdziwy wstyd należy do tych ludzi, którzy grają w tę grę i nic nie czują, lub tych, którzy czują ukłucie prawdziwego uczucia, ale potem robią, co w ich mocy, aby je zdusić, gdy cynicznie szydzą i śmieją się przez całą grę. Ci ludzie powinni się wstydzić.

Na zakończenie podzielę się tym listem od Dana Salvatora, który zostanie ci pokazany po uzyskaniu dobrego zakończenia:

Specjalnemu graczowi, który osiągnął to specjalne zakończenie.

Od lat jestem zachwycony zdolnością powieści wizualnych – i ogólnie gier – do opowiadania historii w sposób niemożliwy do osiągnięcia przy użyciu tradycyjnych mediów. Doki Doki Literature Club to mój list miłosny do tego. Gry to sztuka interaktywna. Niektóre pozwalają odkrywać nowe światy. Niektóre rzucają wyzwanie twojemu umysłowi na wiele nowych sposobów. Niektóre sprawiają, że czujesz się jak bohater lub przyjaciel, nawet gdy życie jest dla ciebie trudne. Niektóre gry są po prostu zabawne – i to też jest w porządku.

Każdy lubi różne rodzaje gier. Ludzie, którzy lubią randkowe symulatory, mogą mieć zwiększoną empatię w stosunku do fikcyjnych postaci lub mogą doświadczać uczuć, których życie nie było na tyle miłe, by im zaoferować. Jeśli dobrze się bawią, to tylko to się liczy. Dotyczy to strzelanek, gier casualowych, gier sandbox – cokolwiek. Preferencje to preferencje, a nasze różnice powodują, że mamy kwitnący przemysł gier wideo. Moje ulubione gry zawsze były tymi, które kwestionują status quo. Nawet jeśli nie jest to arcydzieło, każda gra, która próbuje czegoś szalenie innego, może zająć specjalne miejsce w moim sercu. Wszystko, co jeszcze bardziej przesuwa nieograniczone granice mediów interaktywnych.

Szczerze dziękuję wszystkim, którzy poświęcili czas na osiągnięcie pełnego ukończenia. Mam nadzieję, że podobało ci się granie w tę grę tak samo, jak ja jej tworzenie.

Dziękuję, że jesteś częścią mojego Klubu Literackiego!

Miłość,

Dan uratowany